تاب آوری و بهره وری از منابع در شهرها
این گزارش از برنامه محیط زیست سازمان ملل(UNEP/2015) به رابطه بین ایجاد انعطاف پذیری شهرها در برابر تغییرات جهانی زیست محیطی و افزایش بازده منابع شهرها برای کاهش تأثیرات مضر آنها بر محیط زیست می پردازد.
این گزارش به رابطه بین ایجاد انعطاف پذیری شهرها در برابر تغییرات جهانی زیست محیطی و افزایش بهره وری منابع شهرها برای کاهش تأثیرات مضر آن ها بر محیط می پردازد. و مثال هایی از روش های موثر برای پرداختن به این دستور کارها، و همچنین پتانسیل و چالش هارا ارائه می دهد. این گزارش از برنامه های سیاست جهانی، از جمله اهداف توسعه پایدار، توافق نامه پاریس و دستور کار جدید شهری صحبت می کند.
شهرها به دلیل تمرکز افراد، زیرساخت ها و فعالیت های اقتصادی به طور متناسب مستعد طیف وسیعی از خطرات زیست محیطی هستند. قرار گرفتن در معرض خطر، احتمالاً با تغییر آب و هوا بیشتر می شود. با ادامه جمعیت و رشد اقتصادی، بازده و انعطاف پذیری منابع شهرها حتی بیشتر قابل توجه خواهد بود. پیش بینی می شود جمعیت جهانی هر ساله بین سال های 2015 و 2020 حدود 1.84 درصد افزایش یابد، در حالی که 90 درصد این رشد در آسیا و آفریقا اتفاق می افتد. .
گزارش دارای سه بخش اصلی است: در مورد انعطاف پذیری، در مورد بهره وری از منابع، و رابطه بین این دو باهم. و در آن مفهوم، پیشرفته ترین روش درک و اجرا را جستجو می کند. با نگاهی به تعاریف، ویژگی ها، مزایا، محدودیت ها و کاربردهای عملی؛ ارتباط بین اصول، اهداف و ابتکارات مرتبط با تاب آوری شهری و کارایی منابع را بررسی می کند.
چالش های عمده جهانی قرن 21 شهرنشینی از جمله: تغییرات آب و هوایی، کمبود منابع و فقر پیامدهای زیادی برای برنامه ریزان و سیاست گذاران شهری دارد. مطالعات موردی ارائه شده در اینجا که عمدتا توسط مقامات شهری آغاز شده است، نشان می دهد که چگونه مناطق شهری در سراسر جهان با چالش های مختلف زیست محیطی و اجتماعی دست و پنجه نرم می کنند و نشانگر راه های بالقوه ای برای سایر شهرها در دستیابی به تعهدات تحول آفرین برنامه جدید شهری است.
این گزارش نتیجه گیری می کند که بهره وری منابع یک عنصر اساسی در تاب آوری شهری است، و بهره وری از منابع زمانی می تواند به طور موثرتری محقق شود که در متن سیستم انعطاف پذیر شهری ساخته شود. تجزیه و تحلیل مفهومی و مطالعات موردی نشان می دهد که در نظر گرفتن این موارد با هم می تواند به برنامه ریزان کمک کند تا از پس چالش های جهانی مانند تغییر اقلیم و فقر برآیند.
