شهرهای پایدار و دارای منابع کارآمد – اتفاق افتادن!
این گزارش یک برنامه محیط زیستی برای سازمان ملل است. این گزارش بر اهمیت توسعه زیرساخت ها تأکید می کند. انتخاب های امروز در زمینه طراحی ساختمان، مدیریت پسماند، مدیریت اکوسیستم شهری، حمل و نقل، آب، انرژی و سیستم های غذایی و چگونگی ادغام این گزینه ها در بخش های مختلف، پیامدهای مهمی برای آینده شهرهای جهان خواهد داشت. به منظور بهبود پایداری شهر، این گزارش ترکیبی از استراتژی ها، مشوق ها و اقدامات اجرایی را در طیف گسترده ای از بخش ها پیشنهاد می کند.
این گزارش به سه بخش تقسیم شده است:
- بخش 1، چالش ها، روندها و فشارهای امروزی شهرها را ارائه می دهد.
- بخش 2، چالش ها و گزینه های پایداری را شرح می دهد، به ویژه گزینه های زیرساخت موجود برای تحقق شهرهای پایدار و با مصرف منابع در بخش های ساختمان، حمل و نقل، زباله و آب
- بخش 3، تعدادی از رویکردها را توصیف می کند که چگونه شهرها می توانند به رشد پایدار و با بهره وری از منابع منتقل شوند.
انتظار می رود جمعیت جهانی تا سال 2050 به بیش از 9 میلیارد نفر برسد. “موج دوم شهرنشینی” نشان می دهد که بیشتر این افراد در شهرهای آفریقا و آسیا زندگی می کنند که نرخ رشد شهر در آن ها بالاترین است. مهاجرت به شهرها نیز در حال افزایش است و همچنین پناهندگان و مهاجران قانونی و غیرقانونی نیز در حال افزایش هستند. این، “موج دوم شهرنشینی” عامل اصلی تغییر در قرن 21 است و اولین موج شهرنشینی را دنبال می کند که از سال 1750 در کشورهای پیشرفته رخ داده است.
شهرهای قرن بیست و یکم بزرگترین مکان های اسکان بشر امروز هستند و به طور فزاینده ای به عنوان نقاط مهم تغییرات اجتماعی، اقتصادی، اکولوژیکی و فناوری عمل می کنند. این امر به ویژه در متن شهرهای در حال توسعه جهان مشهود است، جایی که رشد سریع ترین است و چالش های پایداری در آینده شدیدتر خواهد بود – همه اینها با توجه به رشد نابرابری ها ، فقر و فراگیر بودن زاغه ها و غیررسمی بودن. در برابر این چالش ها ، فرصت های واقعی برای رهبران ملی و شهرها وجود دارد تا با تمرکز بر پایداری و بهره وری منابع شهرها ، به پایداری کمک کنند.
بین کیفیت زندگی در شهرها و نحوه استفاده و مدیریت منابع طبیعی در دسترس شهرها ارتباط قوی وجود دارد. شهرهای دارای منابع با بهره وری بیشتر و نوآوری را با هزینه های کمتر و اثرات زیست محیطی کاهش می دهند، در حالی که فرصت های بیشتری برای انتخاب مصرف کننده و سبک زندگی پایدار فراهم می کنند.
شهرها رشد اقتصادی، مصرف مواد و انرژی، تولید زباله و انتشار گازهای گلخانه ای را به همراه دارند. اگر ما در حفظ منابع طبیعی خود، کاهش تغییرات آب و هوا و ایجاد نوعی اقتصاد سبز که در قرن بیست و یکم برای ایجاد شغل و کاهش فقر به آن نیاز داریم جدی باشیم، در این صورت باید تغییرات واضحی در سطح شهر ایجاد شود.
