محوطه دانشگاه / 2017
این پروژه به منظور طراحی منظر برای یک محوطه دانشگاه در کشور برزیل(Brazil)، شهر ریسف(Recife)، توسط هانازاکی پایساگیسمو(Hanazaki Paisagismo) در سال ۲۰۱۷ طراحی و اجرا شده است.
این باغ در یک دانشگاه در یکی از مناطق گرم برزیل پذیرای 15000 دانشجو است. هدف از این پرژه چالش ایجاد یک فضای باز برای تأثیر مثبت بر جامعه، دانشجویان و اعضای هیئت علمی بود. این دانشگاه تحصیلات ارزان قیمت را به دانشجویان کم بضاعت ارائه می دهد و می خواهد فضایی با کیفیت و زیبایی بالا فراهم کند و محله را بهبود بخشد.
ریسف (Recife)، یکی از بزرگترین کلان شهرهای برزیل، ارتباط عمیقی با آب دارد. نه تنها بخاطر قرار گرفتن در سواحل گرم و گرمسیری شمال شرقی برزیل، بلکه همچنین داشتن رودخانه ها، جزایر کوچک، پل های بیشمار که به شهر لقب “ونیز برزیل” داده اند. این شهر یک قطب فرهنگی و آموزشی است و بر این اساس، دانشگاه با هدف رویکردی نوآورانه در آموزش و پرورش تاسیس شد، که باید این هدف در فضای فیزیکی آن منعکس شود. پیش فرض اصلی ایجاد فضاهای تعاملی در فضای باز و ترویج یک تجربه زیبایی شناختی بود که در آن مردم دور هم جمع می
شوند و برای برای تبادل دانش و اطلاعات با یکدیگر پل می سازند.
این دانشگاه در اطراف یک ساختمان تاریخی واقع شده است، یک بیمارستان روانپزشکی سابق که در دهه 1940 تأسیس شد. پس از غیرفعال شدن آن در اوایل سال 2000، زمین برای نوع دیگری از شغل در دسترس بود. این بنای تاریخی حفظ و با کاربردهای جدید خود سازگار شد و توسط ساختمانی جدید متشکل از امکانات دانشگاه و احیای محیط اطرافش مورد استقبال قرار گرفت.
فضاهای بیرونی برای انعکاس جغرافیای شهر ریسف با قرار گیری عناصر معاصر و تاریخی طراحی شده است. به همین خاطر اهمیت آب و مسیرهای موجود در این پروژه کاملا مشهود است و فضایی به وسعت 4500 متر مربع به آن اختصاص داده شده است. آب همراه با آلاچیق و راهرو سرپوشیده آسایش حرارتی اساسی را ایجاد می کند زیرا این دانشگاه در یکی از گرمترین مناطق کشور واقع شده است.
طراحی استخر منعکس کننده از نظر استراتژیک است، که برای پیوند دادن مناطق مختلف و ترغیب مردم به کشف تمام فضاهای آن، از طریق این پروژه ارائه شده است. استخر به گونه ای طراحی شده است که آب از لبه آن سریز شده و با ظرافت جریان می یابد و همچنین در میان استخر فضاهایی برای کاشت گیاهان مانند چندین جزیره قرار داده شده است که یک اثر شگفت آور را ارائه می دهد.
از طریق یک هندسه دقیق و فکر شده، مسیرهایی بین آب و معابر قرار گرفته اند و مبلمان به صورت ارگونومیک و راحت طراحی شده است، بنابراین دانشجویان می توانند وقت خود را با هم بگذرانند یا حتی جلسات و مطالعه داشته باشند.
در این باغ دو آبشار با طرح های مختلف وجود دارد، یکی بین دو سالن با صدای قوی تر، زیرا از ارتفاع تقریباً 2 متری می افتد و برای نشان دادن نیرو و حرکت در نظر گرفته شده است. آبشار دیگر شامل یک دیوار خمیده است که با سنگ پوشانده شده و آب بر روی آن به آرامی پایین میریزد که باعث ایجاد صدا و فضای آرامش بخش میشود.
مسیر به یک آلاچیق چوبی و عرشه اصلی منتهی می شود که به عنوان یک فضای چند منظوره برای فعالیت های مختلف در دانشگاه عمل می کند. دیوارهایی با ارتفاع مختلف وجود دارد که در میدان و لبه استخر قرار گرفته اند و مقیاس عمودی را به پروژه اضافه می کند. آن ها یا از سنگ ساخته شده و با یک ساختار فلزی پوشانده شده اند یا از خشت خام (adobe) که یک روش محلی است به طور گسترده استفاده می شود. بنای تاریخی و پیاده رو قبلی 70 سانتی متر بالاتر از زمین طبیعی است، بنابراین ساختمان جدید و راهروها نیز در همان سطح طراحی شده اند.
این باغ ها بیشتر برای حفظ زمین و حفظ درختان و گیاهان بومی، سازگار با آب و هوای محلی طراحی شده اند، و با توجه به اهمیت محیط زیست در پروژه.، آبیاری درختان وگیاهان از آب باران وآب استفاده مجدد از ساختمان تأمین می شود. پیاده روهای باغ با سنگفرش های نفوذ پذیر پوشانده شده و با کف چوبی مجاز، به خاک طبیعی نفوذپذیری می بخشد.
این پروژه کیفیت زندگی، طبیعت، احساس اجتماع، تعلق و افتخار را برای دانشجویان و اعضای هیئت علمی به ارمغان آورد و به دانشگاه فضای بیرونی دلپذیری را داد. این باغ یک محیط برای همزیستی و ارتباط بین مردم ایجاد می کند.
